Diğer kutsal kitapların değiştirilmiş olduğunu nasıl anlayacağız?

Tevrat, İncil ve Zebur'un değiştirilmiş olduğunu nasıl anlayacağız?

İncil’in bozulduğunu ve değiştirildiğini Kur’ân haber vermiştir

“Gerçekten onlardan (ehli kitaptan) bir fırka vardır ki kitapta olmadığı halde onu kitaptan sanasınız diye kitabı okurken (doğru kelimeyi değiştirerek) dillerini eğip bükerler. Ve Allah tarafından olmadığı halde ‘bu Allah katındandır’ derler. Bu suretle onlar Allah’a karşı bile bile yalan söylerler.” (Al-i İmran, 78)
Hz. İsa (as) yazılı bir İncil bırakmamıştır. İncil indirilme esnasında yazılmayıp Hz. İsa’dan (as) yüz yıl kadar sonra yazılmıştır. Çünkü Hz. İsa (as) gökyüzüne kaldırıldığında 33 yaşındaydı. Kendisi, peygamber olarak dünyada ancak 2,5 yıl yaşamıştır. Bu kısa peygamberlik hayatı, çoğunlukla gizlilik içinde geçmiştir. Tebliğ için devamlı seyahat ettiğinden, kendisine inananların bulunduğu bir ortamda İncil’i yazdıramamıştır.
Hıristiyanların “Yeni Ahit” dedikleri mecmuada, bir değil dört kitap vardır. Bunlar; Matta, Luka, Markos, Yuhanna olmak üzere dört İncil’dir. Hıristiyan âlimlerine göre bu dört İncil, Hz. İsa’ya (as) Allah (cc) tarafından indirilen vahiler olmayıp Hz. İsa’nın (as) hayatından bahsederler. Üstelik bu İnciller Yunanca yazılmışlardır. Hâlbuki Hz. İsa’nın (as) dili Âramice (İbranice)dir.
Hıristiyanlar yapmış oldukları incelemede kendi kutsal kitaplarında iki yüz bin fark tespit etmişlerdir. İncil’in tahrif olduğu, bu kitapların birbirleriyle çelişip ters düşmesinden ve farklı bilgiler vermesinden açıkça anlaşılır. Mesela:
Matta İncili Yahya’nın, yemeyerek ve içmeyerek geldiğini haber verir. Markos İncili ise Yahya’nın, çekirge ve yaban balı yediğini söyler ki, bu iki haber birbirini çürütür. (11/18) (1/6)
Matta, Markos, Luka’ya göre İsa’nın cesedi alınıp, Kaya içine oyulmuş bir kabre konulmuştur. Yuhanna’ya göre ise, İsa’nın cesedi, bahçede olan bir kabre konmuştur. (27/60) (15/46) (23/53) (19/41)
Matta İncili’nde Hz. İsa’nın, bir sağır ve dilsizi iyileştirdiği, ondan sonra Kefernahum’a giderek, cüzamlı bir köleyi sağlığına kavuşturduğu ve ondan sonra da Petrus’un kayınvalidesini sağlığa kavuşturduğu bildiriliyor.
Luka İncili’nde ise ilk olarak Petrus’un kayın validesi, ondan sonra sağır ve dilsizi, son olarak da cüzamlı köleyi sağlığına kavuşturduğu bildiriliyor. (8–17)(4–31–42)
Markos İncili’nde Hz. İsa’nın konuşmasının Hz. Meryem’in Kudüs’e gelişinin 3. günü olduğu bildirilirken, Matta İncil’inde bu konuşmanın Kudüs’e gelişinin 2. günü olduğu belirtilir. (11–27)(11–23–24)
Matta İncili’nin bildirdiğine göre Hz İsa, Hz. Musa şeriatını yıkmaya değil, yapmaya geldiğini beyan etmiştir. Hâlbuki bugünkü Yeni Ahit, Hz. Musa şeriatının Hz. İsa tarafından tamamen kaldırıldığını öğretmektedir. Bu ne garip bir çelişkidir. (Matta, 5/ 17–18)
Hıristiyanlığın temeli sayılan teslisle ilgili ayet şöyle idi: “Çünkü gökte şahadet edenler üçtür: Baba, kelime ve Ruh’ul-Kudüs. Ve bu üç birdir. Ve yerde şahadet edenler üçtür. Ruh ve su ve kan. Ve bu birde mutabıktır.” de basılan tashihli İncil’den birinci kısım çıkarılmış ve bugünkü yeni baskılarda bu yoktur. (Yuhanna, 5/ 7–8) 1881
Matta’ya göre Yeriha’dan çıkan ve İsa’ya şifa için gelen körlerin sayısı ikidir. Markos’a göre ise şifa için gelen körlerin sayısı birdir. (20/29) (10/46)
Matta İncili’ne göre İsa, havarilerinin yanlarına asa bile almaya müsaade etmezken, Markos İncili’nin ifadesine göre; yanlarında asa taşımalarını tavsiye etmiştir. (10/9) (6/8)
Matta, hizmetçileri üç gösterirken; Luka hizmetçileri on kişi gösterir. (25/15) (19/33)
Markos İncili’nin bir yerinde, “İsa Mesih’in İncili” denilirken, diğer bir yerinde de “Allah’ın İncili” denilmektedir. (1/1) (1/14)
Luka İncili’nde bir yerde; “Kurtarıcım Allah”, diğer bir yerde ise; “Kurtarıcı İsa” denilmektedir. (Luka, 1: 47) (2: 11)
Matta İncili’nde Hz. Meryem’in kocası olarak belirtilen Yusuf’un, Yakup’un oğlu olduğu yazılıdır. Luka İncili ise Yusuf’un Yakup’un değil Heli’nin oğlu olduğunu yazmaktadır. (1–16)(3–23)
İncillerde dipnot olarak sık sık: “Birçok eski metinlerde şu sözler de yer alır.” ve “Markos’da olduğu gibi bu bölümün 9–20 ayetleri eski metinlerde yoktur.” gibi ifadeler geçer. İncil bu dipnotlarıyla da değiştirildiğini ilan eder. (Matta, 17/20–21, 18/10–11 – Markos, 7/15–16, 11/25–28, Luka, 8/45, 9–56) (16/20)

Tevrat’ın değiştirilip bozulduğunu Kur'ân haber vermiştir

“(Ey müminler!)… Onlardan bir fırka vardır ki, Allah’ın kelamını işitirler sonra onu anlamalarının ardından bile bile onu tahrif eder (değiştirir)lerdi.” (Bakara, 75)
Tevrat, Hz. Musa’ya (as) nispet olunan beş kitaptan birinin adıdır. Aslında Yahudiler, Tevrat’ın beş kitaptan üçüncüsünün adı olduğunu bilirler. Ancak, beş kitabın hepsine birden Tevrat ismini verirler. Bu beş kitap Tekvin, Huruç, Tevrat, Sayılar, Tesniye’dir.
Buhtunnasr, Kudüs’ü işgal edince Tevrat nüshalarını yaktırmıştı. Kurân’da zikrolunan ve Hz. Üzeyir olabileceği düşünülen Azra isimli biri, imha olayından 100 sene sonra Tevrat’ı ezberinden yazmıştır. Daha sonra Roma Kral’ı Artiokuz da Filistin’i işgal ederek, Tevrat nüshalarını tekrar yaktırmıştır. Bu ikinci imhadan sonra, Yahudilerin Tevrat’a nasıl sahip oldukları bilinmemektedir.
1546’da toplanan “Merano” Ruhani Meclisi tarafından, Tevrat’ın Tanrı kelamı olduğundan şüphe edilmesi yasaklanmıştır. Fakat 17. yüz yıldan itibaren, Tevrat hakkında başlayan tenkit ve inceleme, bu kanaati yavaş yavaş çürütmüştür. İncelemeler, Tevrat’ın Hz. Musa (as) zamanından çok sonraki devirlerin mahsulü olduğunu ve ayrı ayrı kalemlerden çıktığını meydana koymuştur. Gerek Sinagoglar tarafından muhafaza edilen en eski İbranice Tevratlar arasında ve gerek bunların başka lisanlara çevrilmiş olan nüshalarında birçok farklar, ihtilaflar ve zıtlıklar bulunduğu görülmüştür.
• Tesniye’de (Tevratın bir bölümü), Hz. Musa’nın (as) vefatının, nasıl defnedildiğinin ve vefatından sonra cereyan eden olayların anlatılışı yer alır. Oysa bir peygambere indirilen kitapta, bu bilgilerin bulunması gariptir.
Eğer; “Ey Musa, sen filan gün öleceksin” dense idi makul olabilirdi. Ancak, Tevrat’ta “Musa, filan gün öldü, falan gün defnedildi. Daha sonra şunlar oldu.” şeklinde haberler vardır.
• Yine bugünkü Tevrat’ın beş kitabında bazı atıflar yer alır. Fakat bu atıfları, havale edilen yerlerde bulmak mümkün değildir. Çünkü o kısımlar yoktur, kaybolmuştur.
• “O Yahudi olanlardan bir kısmı, (Tevrat’taki) kelimeleri yerlerinden değiştiriyorlar ve (peygambere karşı) dillerini eğip bükerek (alay etmek) ve dini kötülemek üzere: “işittik ve isyan ettik!” diyorlar…” (Nisa, 46)
Bu ayete göre Yahudiler Tevrat’ı üç şekilde tahrif etmişlerdir;
1. Tevrat’ta geçen ayetlerdeki kelimeleri, başka kelimelerle değiştiriyorlardı. Mesela;
Hz. Muhammed’in (asm) sıfatı olan “Reb’a” (orta boylu) kelimesini, “adem-i tavîl” (uzun olmayan) terimiyle değiştirmişlerdir. Diğer bir örnek ise; “recm” (taşlamak) kelimesini de kaldırıp yerine “had” (ceza) deyimini koymuşlardır.
2. Ayetlerdeki manaları, kendi fikirlerine göre yorumlayıp değiştirmişlerdir.
3. Ayetleri bizzat peygamberden duydukları ve inandıkları halde değiştirerek yaymışlardır.