Peygamber Efendimiz’in (asm) Kuran-ı Kerim'de Geçen İsimleri

Peygamber Efendimiz’in (asm) Kuran-ı Kerim’de geçen isimleri nelerdir?

Peygamber Efendimiz’in “Muhammed” ismi Kur'ân-ı Kerim’de dört surede geçmektedir:
Al-i İmran (144), Ahzab (40), Feth (29), Muhammed (2)
Peygamber Efendimiz (asm) Kur'ân-ı Kerim’de şu isimlerle de anılmıştır:
Muhammed (asm) (medhedilen kimse),
Ahmed (asm)(Rabbine insanların en fazla hamdedeni),
Resul (kendisine kitap verilen peygamber),
Nebiy (yükseklik),
Şahid (bilen, tanıyan),
Beşir (müjde getiren),
Nezir (Allah’a inanıp itaat etmeyenlere cehennemden haber veren)
Mübeşşir (müjdeliyeci)
Münzir (kâfir ve münafıkların Cehennem'e gideceğini haber veren)
Da-i İlallah (Allah'a dua eden)
Sırac-ı Münir (nur veren ışık)
Rauf (merhamet eden)
Rahim (rahmet edici)
Musaddık (tasdik eden)
Müzekkir (Mü'minleri ve bütün beşeriyeti tehlikeli şeylerden sakındırıp, iki cihan saadetine nâil olma yolunu gösteren)
Müddessir (gizlenen)
Abdullah (Allah'ın kulu)
Kerim (ikram ve ihsanı bol olan)
Hak (varlığı hak olan)
Mübin (açık, aşikar)
Nur (âlemin mânen aydınlığına sebep olan)
Hatemün Nebiyyin (Peygamberlerin sonuncusu)
Rahmet (esirgemek)
Nimet (iyilik)
Hadi (doğru yola ulaştıran)
Haşir (Toplayan , cemeden)
Akıb (kendisinden sonra Peygamber gelmeyen)
Taha (Peygamber Efendimiz (asm) ile Cenab-ı Hak arasında bir şifredir. Manası hakkında muhtelif rivayetler vardır)
Yasin (fıtraten, hilkaten, edeben ve ahlâken en yüksek olan)
“Ben Muhammed, ben Ahmed, ben Allah'ın küfrü benim elimle mahvettiği Mahi, ben insanların ayaklarım arasında haşredileceği Haşir ve kendisinden sonra peygamber gelmeyecek olan Akıb’ım.” (Zadü’l Mead)